جوهر خلقت

تاویل ثالث: جوهر خلقت
مزه: آب

آب، نعمت بی نظیر خداوند، جلوه زیبایی و طراوت و مظهر پاکی و زلالی و در واقع، دلیل اصلی ادامه هستی است. در نبود آب، از خروش رودخانه ها، آواز دل نشین پرندگان، بازی ماهی ها، ترنّم شکوفه های درختان، تبسّم و لبخند گل های زیبا و رنگارنگ دنیای طبیعت خبری نخواهد بود. اگر آب نباشد، حس تماشا و لذت مفهومی ندارد. آری، آب جوهر خلقت، ریشه تمام زیبایی ها و اساس زندگی در جهان هستی است.
آب، مظهر زلالی و طراوت است و انسان، با نگاه به آب دریاها و رودخانه های جاری در طبیعت و جریان آن در کل نظام هستی، به وجود خالقی یکتا و بی مانند پی برده، احساس آرامش می کند. ادامه حیات درختان و گیاهان و سایر موجودات عالم، تنها با وجود آب امکان پذیر است. امام صادق علیه السلام در تعبیری زیبا و شیوا، به این موضوع اشاره کرده، می فرماید: «مزه آب، مزه حیات و زندگی است». امام در این فرمایش گهربار، رابطه آب و زندگی را بیان می کند. این تعبیر پرمعنا، زمانی برای انسان ملموس است که در تابستان گرم، پس از یک تشنگی طولانی، به آب گوارایی دست یابد و پس از نوشیدن جرعه ای از آن، نفسی تازه کرده و احساس می کند دوباره روح به جسم بی جانش بازگشته است.
می خواهم درباره چیزی صحبت کنم که امروزه به دلیل کمبود آن بسیاری ازکشورها به هول و ولا افتادند. درست است، می خواهم درمورد آب که یک نعمت بزرگ الهی است صحبت کنم. آب، نعمت بزرگی است که متأسفانه خیلی ها قدرش را نمی دانند. آب، به قدری ارزشمنداست، که پیامبران و امامان نیز به آن تأکید می کردند. ولی انسان، طبق معمول وقتی قدر چیزی را می داند که آن را از دست بدهد. وقتی آب را از زندگی حذف می کنیم، تازه متوجه می شویم که چه نعمت بزرگی را از دست داده ایم. بدون آب تن خاک، پاره پاره وگیاهان بدبخت و بیچاره وانسان نیز، فلک زده و آواره می شود. آب این نعمت بزرگ الهی را پاس بداریم.
آبی که از آسمان به صورت باران نازل می شود و گاه به شکل رودخانه ای بر روی زمین جاری می شود و طراوت و سرسبزی را به طبیعت هدیه می کند. رودخانه با گذر از میان جنگل، روح پژمرده ی گیاهان را بار دیگر به وجد می آورد و آنان را شاداب و سرزنده می گرداند.
وقتی رودخانه ی جاری و زیبا از روی سنگریزه ها عبور می کند، چه صدای دل انگیزی ایجاد می شود صدایی که به انسان آرامش می بخشد. این آرامش با گذر رودخانه از مسیر همیشگی اش، ادامه می یابد و هر بار افراد بیشتری را به خود علاقه مند می کند. آن هنگام که این زلال الهی را می نوشی، این گوهر گوارا را، تازه می فهمی انرژی طبیعی و لذت بخش را به خود تزریق کرده ای!
گذر و حرکت پیوسته ی رود می تواند درس های زیادی را به هر بیننده ی آگاه بیاموزد. کمک به دیگران یکی از این تعالیم است. رودخانه بارها از روی هزاران هزار سنگریزه ی کوچک و بزرگ می گذرد و آنهایی را که می خواهند به پایین کوه بروند، بی هیچ منتی با خود حمل می کند و به مقصد می رساند.
گاهی هم نمونه ای برای از خودگذشتگی است؛ او وقتی صدای ناله ی جوانه ها را می شنود، به جوی های کوچکی تبدیل می شود تا به یاری آنان بشتابد. رودخانه چه مهربان است گویا این مهربانی از خدایش سرچشمه دارد.
خدایا هر چه در سراسر این جهان است همه آفریده ی توست و اگر همین رودخانه ی زیبا نبود این آرامش همیشگی از کجا پدیدار می گشت؟
یا کدام یک از آلات موسیقی می توانست چنین نوای گوش نوازی را ایجاد کند؟ یا طعم خاص و گوارایش که در لحظه های ناب عطش را برطرف می نماید. پروردگارا این نعمت گرانبهایت را از ما نگیر و برای همیشه آن را جاری و روان نگه دار. که مزه ای بس خوش و گوارا دارد.